Sirolimus

Sirolimus (INN / USAN), znany również jako rapamycyna, jest lekiem immunosupresyjnym stosowanym w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepu narządu; jest szczególnie przydatny przy przeszczepach nerek. Makrolid, sirolimus, został po raz pierwszy odkryty jako produkt bakterii Streptomyces hygroscopicus w próbce gleby z Wyspy Wielkanocnej - wyspy znanej również jako „Rapa Nui”, stąd nazwa. Jest sprzedawany pod nazwą handlową Rapamune przez Wyeth.
Sirolimus został pierwotnie opracowany jako środek przeciwgrzybiczy. Jednak porzucono to, gdy odkryto, że ma silne właściwości immunosupresyjne i antyproliferacyjne.
Antyproliferacyjne działanie syrolimusa może odgrywać rolę w leczeniu raka. Ostatnio wykazano, że syrolimus hamuje progresję mięsaka Kaposiego skóry u pacjentów po przeszczepie nerki. Inne inhibitory mTOR, takie jak temsyrolimus (CCI-779) lub ewerolimus (RAD001) są testowane pod kątem stosowania w nowotworach, takich jak glejak wielopostaciowy i chłoniak z komórek płaszcza.
Wykazano, że terapia skojarzona doksorubicyną i syrolimusem powoduje remisję chłoniaków AKT-dodatnich u myszy. Sygnalizacja Akt wspomaga przeżycie komórek w chłoniakach Akt-dodatnich i działa w celu zapobiegania cytotoksycznym skutkom leków stosowanych w chemioterapii, takich jak doksorubicyna lub cyklofosfamid. Sirolimus blokuje sygnalizację Akt, a komórki tracą swoją odporność na chemioterapię. Chłoniaki Bcl-2-dodatnie były całkowicie oporne na terapię; ani chłoniaki z ekspresją eIF4E nie są wrażliwe na syrolimus. Sama rapamycyna nie działała.