Medyczna marihuana

Medyczna marihuana (powszechnie określana jako „medyczna marihuana”) odnosi się do stosowania konopi indyjskich jako leku zalecanego przez lekarza lub terapii ziołowej, a także syntetycznego tetrahydrokanabinolu (THC) i innych kannabinoidów. Istnieje wiele badań dotyczących używania konopi indyjskich w kontekście medycznym. Używanie na ogół wymaga recepty, a dystrybucja odbywa się zwykle w ramach określonych przez lokalne przepisy. Istnieje kilka metod podawania dawki, w tym waporyzacja lub palenie suszonych pąków, picie lub spożywanie ekstraktów oraz przyjmowanie syntetycznych tabletek THC. Porównywalna skuteczność tych metod była przedmiotem badań śledczych przeprowadzonych przez National Institutes of Health.
Lecznicze stosowanie konopi jest legalne w ograniczonej liczbie terytoriów na całym świecie, w tym w Kanadzie, Austrii, Niemczech, Holandii, Hiszpanii, Izraelu, Finlandii i Portugalii. W Stanach Zjednoczonych 13 stanów uznało medyczną marihuanę: Alaska, Kalifornia, Kolorado, Hawaje, Maine, Maryland, Michigan, Montana, Nevada, Nowy Meksyk, Oregon, Rhode Island, Vermont i Waszyngton; chociaż Kalifornia, Kolorado, Nowy Meksyk i Rhode Island są obecnie jedynymi stanami, które wykorzystują „przychodnie” do sprzedaży medycznej marihuany.
Siedem stanów USA rozważa obecnie rachunki za marihuanę medyczną w swoich legislaturach: Illinois, Pensylwania, Minnesota, New Hampshire, New Jersey, Nowy Jork i Północna Karolina. Południowa Dakota ma również kilka petycji dotyczących legalizacji medycznej marihuany.