Balsamorhiza sagittata

Balsamorhiza sagittata to gatunek rośliny kwitnącej z plemienia słonecznika z rodziny astrowatych, wieloletnia roślina zielna o korzeniach palowych, która wyrasta z owłosionej gruczołowej łodygi o wysokości od 20 do 60 centymetrów. Rozgałęziony, korowaty korzeń może sięgać ponad dwóch metrów w głąb gleby. Liście podstawy mają ogólnie trójkątny kształt i są duże, osiągając maksymalną długość do 50 centymetrów. Liście dalej w górę łodygi mają kształt liniowy do wąsko owalnego i są mniejsze. Wiele grup rdzennych Amerykanów, w tym Nez Perce, Kootenai, Cheyenne i Salish, wykorzystywało tę roślinę jako pokarm i lek.